Het is maar een pad fluister ik
zacht tegen mijzelf het is maar een pad
dat leidt naar de deur van een kerkje
in het wijde land zingen trage
melodieën hymnes voor een bruidspaar
bruiden waren we allemaal
keurige meisjes verloren in het donker
om de hoek van de straat bezoedelden
handen onze smetteloze huid
ach hoe we leerden later veel later
met een glimlach alle vlekken te verwijderen
bruiden waren we allemaal