bruiden waren we allemaal

Het is maar een pad fluister ik
zacht tegen mijzelf het is maar een pad
dat leidt naar de deur van een kerkje

in het wijde land zingen trage
melodieën hymnes voor een bruidspaar

bruiden waren we allemaal

keurige meisjes verloren in het donker
om de hoek van de straat bezoedelden
handen onze smetteloze huid

ach hoe we leerden later veel later
met een glimlach alle vlekken te verwijderen

bruiden waren we allemaal

Scroll naar boven