Ik ga nu de strijd aan met mijn menselijk tekort

2013-08-27

Dinsdag 27 augustus 2013


Ik ga nu de strijd aan met mijn menselijk tekort

tenminste als ik dat tekort waaraan ik zou lijden kan vinden. Is het mijn lijf dat niet
meer werkt zoals eens of de geest die met het verstrijken der jaren
wat trager wordt. Nee, het tekort bestaat al vanaf het begin van
mijn bestaan. Ik mis de magie en het magisch denken om het voor
mij volmaakte leven te leiden. Maar waarom zou ik mij vermoeien
met het najagen van het perfecte leven.

Ik pruts liever gewoon een beetje verder.


AMSTERDAM, NOORD-HOLLAND, NEDERLAND • 23° SUNNY

Traag drijven de woorden

Woensdag 21 augustus 2013


2013-08-21

Traag drijven de woorden

door de lucht voordat ze, net als ze in mijn oor komen, uiteenspatten.
Losse letters bereiken mij. Ik orden ze in mijn hoofd tot betekenis.
Het is niet erg dat ik ze op een andere manier begrijp want zodra de woorden de mond van de spreker verlaten verliest hij het eigendomsrecht.
Dan mag ik ermee doen wat ik wil.

Of dat de communicatie bevordert is een tweede.


19° Sunny
Amsterdam, Noord-Holland, Nederland

Het landschap van de stad

Ik heb mijzelf de taak opgelegd iedere dag in augustus een fragment te schrijven en er een Ipadtekening bij te maken. Hieronder een voorbeeld:

Dinsdag 13 augustus 2013


 

2013-08-13 Het landschap van de stad

is zonder vergezichten. Overal zijn tekens van menselijke aanwezigheid. De stad is één grote menselijke aanwezigheid. Soms doe ik wel eens een poging om de stad te verlaten voor een paar uur, een paar dagen, langer lukt mij niet. De lucht is te fris en maakt mijn hoofd te helder. De wind geselt mijn huid en haar. Het vele groen maakt mij depressief en bang, achter iedere boom schuilt gevaar. Of de leegte, de leegte ziet eruit alsof er niemand meer bestaat behalve ik.

Ik vlucht terug naar de stad, vul mijn longen tot in de onderste regionen met stadse dampen en verheug me over de stenen om mij heen.


19 ℃, partly clouded, Amsterdam, Noord-Holland, Nederland

herinner mij niet

herinner mij niet hoe ik voetstap na voetstap zette in de uitgerekte opgerukte stad
hoe ik de antwoorden niet verstond en de verbaasde blikken op mijn vragen
waar ik was waarheen ik ging herinner mij niet

terwijl ik

blijf zitten op de stoel voor de televisie die huis en tuin berichten met veel kabaal
in mijn oren slaat met half oog kijk naar de decoraties op tafel en vloer
ongelezen kranten en boeken waarbij zich langzaam steeds grijzer serviesgoed voegt

oefen ik

ouderdom heksenkring van zwammen en schimmels die na weken nestelen
achter mijn ogen door mijn lichaam gaan zwerven als stramme kwalen
eindigen in handen en voeten waar geen enkele oefening beweging baart

Mijn wereld is voorbij, mijn vorm is leeggeraakt*

* Michel de Montaigne 1533-1592: uit: De beheersing van de wil

Platen steen en staal bedekken gras en veen

Platen steen en staal bedekken gras en veen

Het water en weiland vergezicht is
niet besteed aan ogen in beton
vergroeid met kranen die kogels
zwaaien en palen aan de aarde slaan

Muren rijzen als kantelen
bakens aan de grens van kant naar wal
bevolkt door drommen naar de rand gedrongen
gestapelde fortwachters

geplant buiten de grenzen van de oude stad
zingen hun sirenen in de straten
een lamento over het bemalen land

slaapplaats van platen steen en staal

Berichten navigatie

1 2
Scroll naar boven