muren en hekken

hij was maar een gewone man
hij had twee oorlogen overleefd

je moet niet haten zei hij mij
want als je haat dan denk je niet

maar nooit vertelde hij zijn verhaal
toen ik hem verliet naar het land

van zijn voortdurende verdriet
van zijn angsten van zijn zwijgen

hij stapte uit de trein in de ommuurde
stad huilde hij zonder geluid

ach mijn jeugdig overmoed

begreep het niet

Pauze

in de tijd van het interval

wacht ik tot de grote verstoring verschijnt

in de hoop dat
de woorden weer uit mijn mond
borrelen als fijne koolzuurbellen
in lang gegiste champagne

in de hoop dat
mijn wijsvinger weer in regelmatige
cadans het scherm betikt en zinnen vormt

tot dan wacht ik zonder plan of doel

de grote rode zon

De grote rode zon

hangt grijs omkaderd

en werpt zijn valse licht

zonder schaduwen

 

Jij hebt je blauwe ogen dicht

 

Hij wacht geduldig

in de witte lucht 

laat zich niet doven

door jouw maangezicht

 

 

De sporen van ons lied

zuchten in adagio

een sluipweg

door een dwaaltuin

 

Jij waant je ongezien

 

Flarden wit licht waaien

in de horizon

een krijgsdans voor

de grote rode zon-

 


Dit zijn twee gedichten en tekeningen uit de serie 'De grote rode zon".

B.A.M.S.  1952-2003

daarna de leegte

het is de dag
de week
de maand
het jaar
dat ieder geleefd seizoen verbrand en weggespoeld is
veroordeeld tot vergetelheid en alleen engelen
die voor zover ik weet niet bestaan
nog op de hoogte zijn dat jullie er eens waren

het zal nog altijd regenen en de hitte van de zon zal
blijven branden op mijn huid en de voetstappen
in het gras zullen terugveren verdwijnen zoals de jaren
die langzaam korter worden en overgaan in
een jaar
een maand
een week
de laatste dag

daarna de leegte

mijn zusters

vannacht sloot ik mij in
in herinneren
hoewel ik niet meer onderscheiden kon
of ik het was of
oudste zuster jongste zuster moeder

de draden in mijn brein
ontsloten verwarde beelden
wilden niet weten van tijd
van volgorde in bestaan

maar een ding is nu zeker
op het sterfbed is er de gelijkenis
de onontkoombare gelijkenis

mijn zusters en ik

Such a man

To the man who refused to answer my desperate mail

**

Zo'n man
die zijn naam niet uit kan spreken

Zo'n man
met een gladgestreken vierkant hoofd
in de kleur van oude winterpenen
waar elke lachrimpel ontbreekt

Zo'n man
die zich journalist waant nooit
verder kwam dan kleine stukjes
op de achterpagina van de krant

Zo'n man
die zelf niet kan leven en daarom
overleeft op andermans tragedie
misbruik maakt van mensen in nood

Lees meer

Berichten navigatie

1 2 3 4 5
Scroll naar boven