Categorie: gedichten

uit: daar waar ik woon

Er loopt iemand met een trap
aan de overkant van de straat
langs de rand van het park
in een straf tempo voorbij
terwijl ik uit het raam kijk
ik heb niets anders te doen
ik wil niets anders doen
zelfs niet bedenken dat ik
van alles zou kunnen maken
of schrijven of lezen ik doe dat
niet omdat ik humeurig ben
en daarom maar kijk hoe de mensen
op straat zich bewegen van de ene
kant naar de andere op een manier
alsof ze precies weten
waar ze vandaan komen
of waar ze naar toe gaan met
die verdomde trap onder de arm.

Hoe mijn hart……

Hoe ze kwamen en verdwenen
niets achterlieten in de herinnering

Hoe ze gingen en niets zeiden
mij verlieten in argeloze ignorantie

Hoe ik dacht wie ik was
voordat de twijfel in mij sloeg

Hoe mijn hart uiteindelijk
een eiland werd in de oneindigheid

Ets: Het hart is een eiland in de oneindigheid, 1999, 11 x 39 cm, oplage 10, uitverkocht.
Hoe één zin op een ets uit 1999 uiteindelijk in 2014 leidt tot een kort gedicht? Vijftien jaar rijping in mijn hoofd en ik wist het niet? Tot gisteren!

How they came and disappeared
and left nothing in the remembrance

How they went and said nothing
left me in naive ignorance

How I thought who I was
before the doubt hit in me

How my heart at long last
became an isle in infinity

Etching: The heart is an island in infinity, 1999, 11 x 39 cm, oplage 10, sold out.
How does one sentence on an etching from 1999 ultimately lead to a short poem in 2014? Fifteen years of aging in my head and I did not know? Until yesterday!

Een zucht was zij

Soms droom ik dat mijn moeder gelanceerd wordt

in een plas helder water zie ik haar neerkomen
voordat zij op mysterieuze wijze verdwijnt als een zucht
die in de kromming van ruimte en tijd langs mij schiet

toch buig ik mij in die nachten over het oppervlak
om tussen de golven door op de bodem te turen alsof
het zand daar mij moet verzekeren dat zij bestond

IJda Romein 1910-1955

heilloos

Het is een heilloze weg zegt A
wiens naam ik niet zal noemen
om de aftakeling zo uit te vergroten
ze wordt er depressief van
ik niet voor mij is het realiteit

1015395_515866871782880_624150240_o

herinner mij niet

herinner mij niet hoe ik voetstap na voetstap zette in de uitgerekte opgerukte stad
hoe ik de antwoorden niet verstond en de verbaasde blikken op mijn vragen
waar ik was waarheen ik ging herinner mij niet

terwijl ik

blijf zitten op de stoel voor de televisie die huis en tuin berichten met veel kabaal
in mijn oren slaat met half oog kijk naar de decoraties op tafel en vloer
ongelezen kranten en boeken waarbij zich langzaam steeds grijzer serviesgoed voegt

oefen ik

ouderdom heksenkring van zwammen en schimmels die na weken nestelen
achter mijn ogen door mijn lichaam gaan zwerven als stramme kwalen
eindigen in handen en voeten waar geen enkele oefening beweging baart

Mijn wereld is voorbij, mijn vorm is leeggeraakt*

* Michel de Montaigne 1533-1592: uit: De beheersing van de wil

het ene kwaad

Ach de kwalen de kwalen
stapelen zich seizoen na seizoen
en evenredig groeit het assortiment
potjes doosjes en strips in de kast

pillen tegen pijn en infecties en om die reden
pillen voor de maag en tegen obstipatie
tegen vervetting van de aderen
en voor de bloeddruk verlaging

zo trachten artsen het ene kwaad
met het andere te genezen*
en neem ik uiteindelijk een pil tegen depressie

Michel de Montaigne 1533-1592 : uit: Over de ervaring: Ik voel er niets voor het ene kwaad met het andere te genezen

Berichten navigatie

1 2 3 4 5
Scroll naar boven