herinner mij niet hoe ik voetstap na voetstap zette in de uitgerekte opgerukte stad
hoe ik de antwoorden niet verstond en de verbaasde blikken op mijn vragen
waar ik was waarheen ik ging herinner mij niet
terwijl ik
blijf zitten op de stoel voor de televisie die huis en tuin berichten met veel kabaal
in mijn oren slaat met half oog kijk naar de decoraties op tafel en vloer
ongelezen kranten en boeken waarbij zich langzaam steeds grijzer serviesgoed voegt
oefen ik
ouderdom heksenkring van zwammen en schimmels die na weken nestelen
achter mijn ogen door mijn lichaam gaan zwerven als stramme kwalen
eindigen in handen en voeten waar geen enkele oefening beweging baart
Mijn wereld is voorbij, mijn vorm is leeggeraakt*
* Michel de Montaigne 1533-1592: uit: De beheersing van de wil