hij was maar een gewone man
hij had twee oorlogen overleefd

je moet niet haten zei hij mij
want als je haat dan denk je niet

maar nooit vertelde hij zijn verhaal
toen ik hem verliet naar het land

van zijn voortdurende verdriet
van zijn angsten van zijn zwijgen

hij stapte uit de trein in de ommuurde
stad huilde hij zonder geluid

ach mijn jeugdig overmoed

begreep het niet